Το παρακάτω κείμενο είναι ο προβληματισμός μιας «αδελφής ψυχής». Μιας φίλης που δεν ξέρω πως μπορώ να βοηθήσω και επέλεξα αυτόν τον τρόπο.
Η αναζήτηση ενός ανθρώπου που να μπορεί να εισχωρήσει στη ψυχή σου, μπορεί να αποτελέσει αγώνα χρόνων και ίσως ποτέ να μην φτάσει σε αποτελέσματα! Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο πια να πολεμάς γι αυτούς, όταν η ζωή σου αποδεικνύει οτι δεν θα βρεις την ανταπόκριση που περιμένεις… Προσπαθείς να δώσεις και να μεταδώσεις κάτι από σένα στον άλλο, μα όσο και να προσπαθείς πάντα στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγεις!!! Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΤΗΣ! Είμαι της άποψης ότι ο κόσμος είναι όπως εμείς θέλουμε να τον δούμε… αν τον βλέπουμε πονηρό τότε είναι, αν τον βλέπουμε κακό τότε κακός είναι, αν τον βλέπουμε καλό τότε έτσι και είναι! Εχω κάνει απίστευτες προσπάθειες να το μεταδώσω αυτό στους ανθρώπους που νοιώθω κοντά αλλά και στους γύρω μου, όμως μάταια. Το θέμα είναι ότι και αυτοί με τη σειρά τους προσπαθούν να μου μεταδώσουν το αντίθετο! “ο κόσμος ειναι κακός , μοχθηρός, όλοι σε ζηλεύουν και όλοι θέλουν το κακό σου!”. Αν κάτσω ποτέ και τους ακούσω και συνειδητοποιήσω οτι αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, τότε θα προτιμούσα να φύγω από τον κόσμο αυτό! Πιστεύω οτι ακόμα και στον πιο κακό άνθρωπο, υπάρχει λίγη καλοσύνη μέσα του και φυσικά το αντίστροφο! Πως γίνετε να γνωρίζεις ανθρώπους, να τους κάνεις παρέα και να πιστεύεις οτι όλοι τους λειτουργούν αποκλειστικά για το δικό τους συμφέρον! Τότε γιατί να συναναστρεφόμαστε με τους ανθρώπους γενικά; Όλα μου μοιάζουν φαύλος κύκλος και ειλικρινά είμαι μπερδεμένη. Αξίζει να ασχοληθεί κανείς; Αξίζει να πολεμήσει για τα πιστεύω του; Αξίζει να προσπαθείς για έναν άνθρωπο που όλα τα βλέπει άσχημα, που παντού βλέπει το «κακό», να του δώσεις να καταλάβει πως υπάρχει και το “καλό” ; Αξίζει να προσπαθείς για έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν θέλει να το κάνει, αλλά θεωρεί και τελείως ηλίθιες τις απόψεις σου; Πόσο πολύ αναλώνεται κανείς σε αυτό; Πόσο τον κουράζει; Πόσο με έχει κουράσει! Έχω κουραστεί πολύ, ψυχικά και σωματικά! Πιάνω κι εγώ τον εαυτό μου να βλέπει με καχυποψία κάποιους ανθρώπους… Δεν έχω αντοχές… τις καταναλώνω σε ανθρώπους που δεν… Ίσως το κακό τελικά να υπερισχύει σήμερα! Ίσως να μην υπάρχει αυτό που λένε αδελφή ψυχή!
Αυτός που να θέλει και να μπορεί να καταλάβει την ψυχούλα σου!
Πάντως με κουράζει αφόρητα να σκέπτομαι οτι κάποιος με πλησιάζει πάντα σκεπτόμενος το κακό!
Είναι ψυχοφθόρο. Νοιώθω να με διαβρώνει μόνο με τη σκέψη. Φαντάσου όταν γίνεται πράξη!!!!
Ίσως αυτές οι σκέψεις μου να είναι κουτές και να λέω για μια ακόμα φορά κουταμάρες!!!!
Ίσως να είμαι εγώ περίεργη και αγαθή…
Adonios G.K. 
Αντώνιε, δεν ξέρω αν μπορώ να βοηθήσω αλλά σίγουρα θα προσπαθήσω.Το κείμενο είναι ένα σωρό ερωτήσεις και προβληματισμοί περί κόσμου, περί ανθρώπων , περί ψυχής. Σωστά γίνονται από έναν σκεπτόμενο άνθρωπο, όμως, μήπως είναι υπερβολικό το να ΄΄μπλεκόμαστε΄΄ τόσο πολύ..?
Η ζωή είναι δύσκολη και όμορφη , οι άνθρωποι έχουν και το καλό και το κακό μέσα τους, το ζητούμενο είναι λοιπόν να βρούμε και να προσπαθήσουμε για τα όμορφα και τα καλά….θα αναφέρω εδώ (είδα ότι έχεις διαβάσει Πάτερ Παίσιο)τα λόγια του γέροντα ασκητή και μοναχού…»οι άνθρωποι άνήκουν σε δύο κατηγορίες ΄΄ σ’αυτούς που είναι σαν τις μέλισσες και πεταρίζουν από λουλούδι σε λουλούδι, και σ’ αυτούς που είναι σαν τις σκατόμυγες που στέκονται σε ακαθαρσίες.Εμείς επιλέγουμε σε ποια κατηγορία ανήκουμε…σοφός ο παππούλης!!
Άρα χρειάζεται διάκριση , οι καλοί με τους καλούς, και οι κακοί με τους κακούς……
ευχαριστώ που μ’ άκουσες!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αν ο αλλος δεν θελει να παρει, εσυ οσο κι αν δινεις…
παει στραφι…
κοιτα τον εαυτο σου… και μονο…
αυτο μου λεω…
αλλα τι μου το λεω;
αφου ουτε εγω δεν με ακουω…
δεν ξερω…
η κατασταση «δεν» συνεχιζεται…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σκέψεις και προβληματισμοί που όλοι μας λίγο πολύ τις έχουμε κάνει… τί είναι όμως καλό και τί κακό?? Για τον καθένα μας ύπαρχει το καλό και το κακό αλλά είναι εντελώς υποκειμενικό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καμιά φορά θα πρέπει να σταματάμε να αναρωτιόμαστε..
είναι ψυχοφθόρο, είναι επίπονο, μας αποπροσανατολίζει, μας μπερδεύει..
Όλοι είμαστε καθρέφτες.. όπως μας κοιτάζουν γινόμαστε, όπως κοιτάζουμε γίνονται..
Καλή Ζωή να έχεις κι εσύ και η φίλη σου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Adonie, πες στη φίλη σου να μην αισθάνεται άσχημα για τους προβληματισμούς της και να μη μετανιώνει γι’ αυτά που αισθάνεται. Το μόνο που —κατά την ταπεινή μου γνώμη— οφείλει στον εαυτό της (και σίγουρα έχει την ικανότητα να το κάνει!) είναι να προσέξει περισσότερο τις επιλογές της. Ίσως χρειαστεί λίγη περισσότερη υπομονή αλλά —πιστέψτε με— αξίζει τον κόπο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
θα ήθελα να επισημάνω οτι η φίλη τα παρακολουθεί τα σχόλιά σας μέσω εμού και σας ευχαριστεί. Ελπίζω να μπορέσει να απαντήσει και οι ίδια.
Τα παρακάτω σχόλια είναι δικά μου.
nia fatale
Βοήθησες ήδη με την όμορφη υπενθύμιση που έκανες στα σοφά λόγια που έχει πει ο Γέροντας.
Χρειάζεται διάκριση όπως πολύ σωστά ανέφερες.
Σ’ευχαριστώ εγώ για το ενδιαφέρον σου.
Βασιλική
Πάντα τα γραπτά σου γεμάτα συναίσθημα. Δύσκολο όντως να εφαρμόσουμε και οι ίδιοι τα περισσότερα…
Οι συμβουλές σου μιλούν κατευθείαν μέσα μας.
Shades
Έχεις δίκιο. Τι γίνεται όμως όταν ενώ το ξέρουμε πηγαίνουμε κόντρα; Πόσο «σωστό» είναι αυτό για τον εαυτό μας;
Nicon
Δεν είναι μια και δύο οι φορές που το έχω προσπαθήσει, όχι πάντα άμεσα, γιατί δε μου αρέσει να επηρεάζω, αλλά βλέποντας το κακό που υφίσταται σε ψυχικό και σωματικό επίπεδο, νομίζω οτι θα την αλλοίωνε σε μεγαλύτερο βαθμό η προτροπή μου για περισσότερη υπομονή!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχως..
καποιες επιλογες ανθρωπων που επιλεξαμε να ειναι κοντα μας,ειναι υπευθυνοι για την καχυποψια μας..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αντώνη.. μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πορευόμαστε.. συνήθως παλεύουμε ο καθένας ξεχωριστά για να κάνουμε αυτό που νομίζουμε ότι είναι το σωστό.. είναι όμως;
Θέλω να σέβονται την άποψή μου αλλά δεν προσπαθώ να πείσω κανένα για το καλό που εγώ νομίζω ότι βαδίζω.. άλλωστε όπως λέει και η καλή σου φίλη ο κόσμος είναι όπως εμείς τον βλέπουμε.
Σε ένα σημείο που θα συμφωνήσω απόλυτα με τη φίλη σου είναι ότι δεν υπάρχουν αυτιά που να ακούνε.. ακούνε μόνο αυτά που θέλουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
και οι άλλοι επίσης βλέπουν σε μας αυτά που θέλουν να δούν ή αυτά που τους αφήνουμε να δούν (συνειδητά ή ασυναίσθητα)..και νομίζω πως πρέπει να επιλέγουμε μόνο αυτους που είναι ανοικτοί στο να μας δούν όπως είμαστε πράγματι..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Koλληταρι Shades..μ’αρεσε αυτο το τελευταιο 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τετραδιάκι
Και τι κάνουμε γι’αυτό; Συνεχίζουμε με τις ίδιες επιλογές;
Shades
Συμφωνώ μαζί σου. Μόνοι μας ερχόμαστε, μόνοι μας φεύγουμε. Υποχρεωμένοι δεν είμαστε σε κανέναν.
Απλά εμμένουμε σε κακές επιλογές λόγω αγάπης, συνήθειας, συμπόνοιας, έλλειψη αυτοπεποίθησης για κάτι καλύτερο κλπ…
Χρειάζεται δύναμη για να μείνεις, μα την καταναλώνεις συνέχεια γι’αυτό το σκοπό, χωρίς να σου μένει τίποτα.
Χρειάζεται δύναμη για να φύγεις, μα θα την ξαναβρείς σιγά σιγά.
elafini
Το συναίσθημα μας επηρεάζει τόσο πολύ που γινόμαστε τυφλοί για να δούμε την πραγματικότητα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Aν συνεχιζουμε με τις ιδιες επιλογες?
Θα ηταν αστειο να απαντουσα καταφατατικα 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
οι συμβουλες μου;;;;
μα δεν δινω σε κανεναν συνβουλες…
ποια ειμαι στο κατω κατω…
για τα δικα μου τα στραβα μιλαω μονο αντωνιε…
για τις δικες μου τις προσπαθειες…
δεν μπορω να δωσω σε κανεναν συμβουλες γιατι οταν και οποτε το εκανα βρεθηκα μπλεγμενη…
και απο τοτε ξες τι λεω;;; τι μου λεω;;;
αν δεν εχεις γνωση δεν μπορεις να εχεις γνωμη…
αυτο και μονο…
γνωση για τον αλλο δεν μπορεις να εχεις… ακομη και αν κατσει και σου τα πει ολα…
ολα ομως θα ειναι υποκειμενικα…
φιλτραρισμενα μεσα απο τα δικα του τα ματια…
μεσα απο την δικη του την ζωη…
ουφ! παλι ξεχαστηκα…
σορρυ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χρειάζεται απίστευτη δύναμη για να φύγεις ιδιαίτερα αν αφήνεις κομμάτια σου πίσω.. πιστεύω ότι το να μείνεις είναι πιο εύκολο αλλά πιο επίπονο…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βασιλική
Πόσο υποκειμενικό μπορεί να είναι όταν βλέπεις να μαραζώνει κάτι που ξέρεις ότι υπο άλλες συνθήκες θα ήταν ανθισμένο;
Δεν χρειάζεται να μυρίσεις το λουλούδι για να δεις οτι δεν είναι ποτισμένο!
Shades
Ετσι είναι…
μα κι αν μείνεις πάλι κομμάτια σου αφήνεις,
χωρίς τελειωμό!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μαρία
όπως έγραψα και στα σχόλια του προηγούμενου post,
τα δικά σου comments θεωρήθηκαν ως spam.
Ήδη απέλυσα τον υπεύθυνο και δεν θα ξαναγίνει 😉
Μα αγαπητή Μαρία θα πρέπει να σταματάμε να αναρωτιόμαστε;
απλά να τα δεχόμαστε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
α! εδω διαφωνουμε…
αλλοι το ποτηρι το βλεπουν μισοαδειο… και αλλοι μισογεματο… ολα ειναι υποκειμενικα αντωνιε… ολα…
ολα βασιζονται στα βιωματα μας, στην οπτικη μας…
ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνώ Βασιλική. Είναι κάτι που τονίζω κι εγώ στις συζητήσεις μου με τους άλλους.
Οπωσδήποτε όλα μα όλα βασίζονται σε δικά μας βιώματα, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.
Αυτομάτως αυτό σημαίνει οτι αν έχουμε κι εμείς βιωματικές εμπειρίες γύρω απο ένα πρόβλημα, παύουμε να είμαστε υποκειμενικοί, τουλάχιστον ως έναν βαθμό. ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
δεν μπορω να απαντησω σε αυτο που ρωτας…
το ιδιο δεν συμβαινει σε ολους μας…
καποια στοιχεια το διαφοροποιουν…
αρα;
μπορει σαν επιφανεια να ειναι ιδιο… αλλα απο κατω μπορει να ειναι τελειως διαφορετικο…
επαψα εδω και πολυ καιρο να πιστευω στην αντικειμενικοτητα… τουλαχιστον οσο αφορα την ανθρωπινη φυση…
αντικειμενικη ειναι μια μαθηματικη πραξη…
αυτο ναι το πιστευω…
αλλα για τα ανθρωπινα;
μπααα….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
έλλειψη εμπιστοσύνης στον άνθρωπο;
στην όποια αντικειμενικότητα έχει;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ελλειψη; οχι…
απλα αντικειμενικη εμπιστοσυνη στο τι μπορει και στο τι δεν μπορει να κανει ο καθενας μας…
δεν τα ξερουμε ολα…
δεν τα μπορουμε ολα…
δεν πρεπει να μπλεκομαστε εκει που δεν χωραμε…
αυτα νομιζω αυτα λεω…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σαφώς δεν είναι οφέλιμο για εμάς και για τους άλλους
το να είμαστε «πανταχού παρόντες» όταν δεν έχουμε την αντικειμενική γνώση όπως προανέφερες.
Όμως γιατί θα πρέπει να θεωρηθεί ως μπλέξιμο
το ενδιαφέρον;
Το πραγματικό ενδιαφέρον για τον συν-άνθρωπο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
γιατι αυτο που εσυ το ονομαζεις ενδιαφερον ο αλλος μπορει να το θεωρησει ενοχληση…
αντωνιε ομως δεν ειμαι και πολυ καλα για να συνεχισουμε την συζητηση…
εμαθα ασχημο νεο… εφυγε η Αμαλια… σημερα το πρωι…
καποια αλλη φορα…
τωρα «δεν»…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!