Κλασικά άγρια ξενύχτια κι έρωτες με προθεσμία
Τα φιλιά φύλλα σκορπισμένα εδώ κι εκεί
Κλασικά στην ψυχή πληγές αμέτρητες κι άδεια ταμεία
Μέσα στην καρδιά μου… κανείς
Πεταλούδα στο φως
Για πες μου
Πως πας και καίγεσαι πως για πες μου
Να τελειώνω κι εγώ μια και καλή
Μια και καλή
Οι στίχοι του Κρητικού, μουσική του Σουμέλα και πρώτη εκτέλεση ο Δάντης.
Για την δεύτερη θα δούμε… Καλημέρα και καλή τελευταία εβδομάδα εργασίας! 🙂
Advertisements
κλασικά (και εικονογραφημένα) ξενύχτια..
ένα πράγμα μόνο!!! όχι άλλοι έρωτες με προθεσμία..
έρωτες που ζούμε για να περνάμε καλα..
το φαινομενο της πεταλουδας…
θα ελεγα…
καλημερα αντωνιε…
όλη η ζωή της πεταλούδας διαρκεί λίγα εικοσιτετράωρα
σ’αυτές τις λίγες ώρες ύπαρξης της στην γη κάνει τα πάντα!
ή όσα μπορεί!!!
καλή σου τελευταία βδομάδα άντε και μετά ξεκούραση
Λίγη ζωή μα ποιοτική…
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
ΕΛΕΝΑ
Yπέροχο τραγουδι..
Καλημερα Αντώνη..
kat.
Μήπως ο έρωτας έχει προθεσμία;
Βασιλική
Τέτοια φαινόμενα αποπλανούν!
Καλημέρα Βασιλική
Melomenos
Μας δίνει το παράδειγμα που πρέπει να εφαρμόσουμε!
Καλημέρα φίλε.
Έλενα
Έχεις δίκιο.
Αυτή η ζωή ποτέ δε θα φανεί «λίγη»! Καλημέρα σου
Μαρία Νικολάου
Συμφωνώ! Καλημέρα και σε σένα Μαρία.
στην ολη αποπλανηση ισως ειναι ομως το μονο που δεν…
ε;
🙂
βασανίζεται κι’ εκείνη μέχρι να καεί…
Βασιλική
χμμ… διττό το «δεν» αυτό. Ανάλογα ποια όψη του νομίσματος θα διαλέξεις!
Υπάρχει και η όψη που η αποπλάνηση οδηγεί στην εξόντωση!
en vain encre
Τελικά τα βάσανα της ζωής αυξάνουν για αυτούς που είναι πιο κοντά στο «φως»; 😉 Καλημέρα en vain
μα ολα ειναι αναλογα και σχετικα της οψης και του νομισματος…
δεν ειναι;
Ναι, διαχυτη τρυφερότητα εν όψει των άλλων μας διακοπών. Αυτων που δεν ειδαμε ακόμη , αυτών που θα μιλήσουμε εκ των υστέρων, όταν όλα θαχουν τελειωσει και δεν θα μένει παρα η ιδια τρυφερότητα με τους στίχους
ριτς
ΥΓ ΑΝΤΟΝΙΕ , πώς μπορώ να βάλω κι εγω με αυτό τον τρόπο μουσικούλα ; Είναι το ίδιο με το νταουνλοουντ από το φιλεντεν ; Η ειναι κατι άλλο ; εχω μια βλαβουλα στο ι τιουν και δεν μπορω να το φτιάξω
Στίχοι όμορφοι αλλά με προθεσμία σαν μια πεταλούδα στο φως. Αντώνη καλημέρα 🙂 έχεις πρόσκληση…
Βασιλική
Ασφαλώς… Στο τέλος διαλέγουμε ή μας διαλέγει!
Ριτς
Σαν τις φωτεινές αναμνήσεις που κάποτε ήταν παρόν!
Ριτς Θα σου στείλω μήνυμα για τον τρόπο 😉 Καλημέρα
Βασίλης
Όπως όλα γύρω μας.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση Βασίλη.
ενα γλυκο κρουασανοκαλημερουδουλινι στελνω!
😎
ανευκρουασαν-καλημεροδουλίνι κι απο μένα Βασιλική…
Αφού έχετε και κρουασάν στο πρωϊνό.. μια χαρά! 🙂
μα ντεν τρωω πρωινο!!!
ετσι βρε το ειπα, χαριτολογωντας!!!
τςτςτςτςτς…
😆
Ομοιοπαθής λοιπόν! Κι εγώ χαριτολογώντας το είπα…
τςτςτς κι απο μένα…
45 σήμερα.. εσείς εκεί; πόσο; Και λέγαμε για τις πεταλούδες οτι καίγονται;
Ουτε κοιταξα το θερμομετρο!
τι χαζη ειμαι;;;
παντως εχει πολλλλλλυ ζεστη… και πολυ υγρασια…
!!!
🙂
ψιτ! παλικαρι;;;
εκεινο το κρουασανακι φερτο πισω…
πεινασαααα!
😆
Δεν ήρθε ποτέ εδώ και θέλεις να ξαναγυρίσει;
Στείλτο πάλι! 🙂
το φαγες, μπρεεεεε;
ω μον ντιε!!!!!
και τωρα;;;
που εγω πειναωωωωωωω…
😳
Ετοιμάζω post οπότε θα φάτε καλά! 🙂
σε μενα μιλατε;;;;
😎
φιρουλοοοο…
φιρουλι…
και σε εσάς…
Δεν τα καταλαβαίνω και πολύ τα φιρουλί! 🙂
Ποιος θα κρίνει αν η ζωή μας πρέπει να είναι μικρή και ποιοτική ή μεγάλη και ανούσια;
Μήπως το πρέπον θα ήταν να ζήσουμε την κάθε στιγμή και το κάθε λεπτό το ίδιο έντονα σαν να είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνουμε;
Κανείς δεν ξέρει πότε θα κλείσει ο «κύκλος» του!