Οι ξεχωριστοί

Είμαστε αυτό που θέλουμε ή αυτό που μας θέλουν; Πόσο ανάποδα έχουμε τη θέληση να πάμε στο σύνολο για χάρη του εαυτού μας;
Υπάρχουν φορές που νοιώθω ότι δεν ελέγχω τίποτα γύρω μου, όχι στους άλλους, αλλά στο περιβάλλον που βάζω τον εαυτό μου να ζήσει. Όλοι μας νοιώθουμε πως έχουμε ή μας περιμένει μια ζωή πέρα απο το συνηθισμένο.
Αυτό πόσο αλήθεια είναι; Τι είναι εκείνο που θα μας κάνει να ξεχωρίσουμε από τις χιλιάδες, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν στο παρόν ή απο εκείνες τις ζωές που πέρασαν στο παρελθόν;
Πόσο ξεχωριστοί είμαστε; Ο καθένας για τον εαυτό του είναι μοναδικός γιατί βιώνει το καθετί εντελώς προσωπικά. Αλλιώς βιώνει ο καθένας μας τη χαρά ή τη λύπη. Τίποτα το ξεχωριστό όμως πέρα από αυτό.
Οι συνθήκες της ζωής πιέζουν όλο και περισσότερο στο να ζούμε με κανόνες, με αποτέλεσμα να πεθαίνουμε νοιώθοντας ότι πάντα ήμασταν εργαλεία ενός συστήματος που ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί υπάρχει.
Ζούμε σαν μηχανές με ημερομηνία λήξης!
Πόσο συνειδητά έχουμε επιλέξει τη ζωή μας τελικά; Αφού μπορούμε να γίνουμε αυτό που ονειρευόμασταν, τι είναι αυτό που μας σταματά;
Το όμορφο σε όλα τα επίπεδα δεν είναι ουτοπία, απλά στην πορεία διαλέξαμε το άσχημο για το… καλό μας!
Χάθηκε η πίστη;
«Το σημαντικό είναι να είσαι έτοιμος οποιαδήποτε στιγμή να θυσιάσεις
αυτό που είσαι, γι’αυτό που θα μπορούσες να γίνεις.»
Charles Dubois