Ο Νους πρέπει να απελευθερωθεί από το Χρόνο.
Χωρίς αυτή την απελευθέρωση, δε μπορεί ο άνθρωπος να ελευθερωθεί από τον Φόβο.
Διότι ο Φόβος είναι το αποτέλεσμα της Σκέψης.
Αν δεν έχουμε καθόλου Σκέψεις για το αύριο, δε θα φοβόμαστε το αύριο!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους μας
Advertisements
Αν δεν έχουμε καθόλου σκέψεις για το αύριο, δεν έχουμε ζωή…
Καλημέρα και καλή εβδομάδα Αντώνη, χαμογελαστή!!!
Μη σκέφτεσαι πολύ βρε Αντώνη 😉
Καλή εβδομάδα!
ο χρόνος είναι σχετικός και διαφορετικός για τον καθένα μας!
ας σκεφτόμαστε πως θα ζήσουμε το σήμερα και πως θα το κάνουμε καλύτερο!
καλή σου βδομάδα 🙂
Σταλαγματιά
Μα η ζωή είναι στο παρόν! Βρίσκεται τώρα. Το αύριο δεν ξέρω κατά πόσο έχει ζωή! Θα δανειστώ τα λόγια κάποιου που είπε: «Μην ανησυχείτε για το αύριο.
Αφήστε το αύριο να ανησυχεί για τον εαυτό του…»
Ας ζήσουμε λοιπόν τη ζωή μας όσο μπορούμε τώρα χωρίς το φόβο και τις σκέψεις του αύριο!
Τα παραπάνω λόγια ήταν του Χριστού, στην «επί του Όρους ομιλία»
Άννα
Το ξέρω ότι όσο και να προσπαθώ… ξύλο απελέκητο.
Μα κι αυτό το λίγο που μπορώ, θες να μου το στερήσεις;
τσ τσ τσ 🙂
Καλή σου εβδομάδα Άννα!
Melomenos
Με βρίσκεις σύμφωνο φίλε μου.
Εμ, το αβέβαιο μέλλον θα ζούμε ή το χειροπιαστό τώρα;
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα
μα ο Νους ειναι απελευθερωμενος απο τον Χρονο…
εμεις προσπαθουμε να τον συγχρονισουμε μαζι του, για να καταλαβουμε οτι ζουμε…
… για απελευθέρωσε τον Νου απο οτιδήποτε και σύνδεσέ τον με την καρδιά ! Την είχες σκεφτεί αυτή την συνταγή? Καλημέρα, καλή εβδομάδα
Βασιλική
Και το καταφέρνουμε όταν ο συγχρονισμός μας αφορά το αύριο;
Αγριο-Κερασο-Ζουζούνα
Είναι αυτό που θα έπρεπε να έχουμε… κατά Νου!
Όμως δύσκολα τα βάζουμε αυτά τα δυό μαζί κι όταν το κάνουμε είναι για να ανταγωνιστούν μεταξύ τους!
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα και σένα.
Σκοπός είναι να ζούμε. Και να ζούμε τα πάντα. Ο φόβος, η αγωνία, η λαχτάρα είναι κι αυτά εμπειρίες ζωής.
Δεν θέλω να αποκλείω ενδεχόμενα από τη ζωή μου. Την κάνω φτωχότερη, όταν πασχίζω να την καλουπώσω (φυσικά αποτυγχάνω πάντα-στο καλούπωμα:=)))).
μα το αυριο υπαρχει μικρε εφοσον και εαν υπαρξει το σημερα…
-ελπιζω να απαντησα…-
Μαίρη
Κανείς, έχω την αίσθηση, δεν θα ήθελε καλουπωμένη τη ζωή του. Όλοι προσπαθούμε για το αντίθετο αλλά ίσως με λάθος τρόπο. Οι σκέψεις για το αύριο δεν είναι μέρος του καλουπώματος. Μη σε νοιάζει για την αποτυχία, στο ίδιο «καλούπι» είμαστε όλοι. Σημασία έχει πόσοι κάνουν την προσπάθεια να το σπάσουν! 🙂
Βασιλική
Και με το παραπάνω!
Μου άρεσε πολύ η αμφιβολία ακόμα και του σήμερα…
Δηλαδή να μην σκεφτόμαστε καθόλου; Χμμμμ, δεν ξέρω αν μου αρέσει… Οπότε θα προτιμήσω να σκέφτομαι κι ας φοβάμαι και λίγο 🙂 Καλή εβδομάδα!
Μάλλον θα συμφωνήσω μαζί σου, Αντώνη. Το αύριο θα είναι πάντα αύριο. Κανείς δεν ζει το αύριο, όλοι ζούμε το τώρα. Οπότε, το να αγωνιούμε για το τι θα φέρει το αύριο είναι σα να χάνουμε το τώρα, και να μην το εκτιμάμε επαρκώς.
Ο χρόνος πίσω δεν γυρίζει, ούτε «τρέχει» μπροστά. Οπότε ας χαρούμε τις στιγμές που ζούμε, γιατί όταν αυτές θα έχουν γίνει παρελθόν θα είναι αδύνατο να τις ξαναζήσουμε. Κι επίσης, σκεπτόμενοι το αύριο πάντα χάνουμε το παρών.
καλησπερα πολυ.. σοφα λογια ο χρονος ειναι .. μη χειροπιαστος αλλωστε.. ενω αυτο που ζουμε τωρα ναι..
καποιες επικυνδινες στιγμες στη ζωη ο φοβος.. επιταχυνει το χρονο στη σκεψη τοτε εκτιμας αλλιως το χρονο.. αυνχαρητηρια για το ποστ.
Μαρία
όχι και καθόλου! Έχουμε τόσα και τόσα να σκεφτόμαστε καθημερινά. Είναι ανάγκη να σκεφτόμαστε και τα αυριανά; 😉 Καλή εβδομάδα και σε σένα αγαπητή!
ΥΓ. Τον γλύπτη ακόμα δεν τον έχω βρει!
Mary S.
Μου άρεσε το τελευταίο που έγραψες. Σκεπτόμενοι το αύριο χάνουμε πάντα το παρών!
Ocean
Καλησπέρα και σε σένα Ωκεανέ! Όπως λες ο Χρόνος είναι μη χειροπιαστός. ενώ αυτό που ζούμε τώρα, είναι.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου και για τα καλά σου λόγια.
εγώ πάλι πιστεύω οτι «σκέφτομαι άρα υπάρχω..»
Διαφωνώ… Άμα σκεφτόμαστε το αύριο μας κάνει να μην το φοβόμαστε… Γιατί έχουμε στόχους.. έχουμε κάτι να κάνουμε… άν δεν υπήρχαν αυτά θα φοβόμασταν την επόμενη μέρα που θα ερχόταν…
roadartist
Σωστά! Το υπάρχω είναι για το τώρα και όχι για το μετά. Το μετά αντί για θα, μπορεί να έχει και αν!
Καλησπέρα σου.
Λαχανάκι
Μα οι σκέψεις για το αύριο είναι που μας αγχώνουν. Ο φόβος της μη εκπλήρωσης.
Ήδη το παρόν δεν έχει αρκετά για να ανησυχούμε; Άλλωστε και οι ίδιοι οι στόχοι, όσο μελλοντικοί κι αν είναι, μόνο σε ενεστώτα χρόνο πραγματοποιούνται. 😉
Κι αν δεν φοβόμαστε το αύριο αλλά το τώρα? Τι κανουμε τότε καλέ μου κύριε?
Επαναλαμβάνομαι, το κάνω συχνά, μα όλα ξεκινούν από τον νου, όλα συνοψίζονται σ΄αυτόν, όλα ξυπνάνε μέσα απ’ αυτόν και όλα καταργούνται μέσω αυτού.
Μήπως ο φόβος είναι ένα κίνητρο να ξεπεράσουμε τα όριά μας;
Μήπως ο φόβος είναι μία προφύλαξη απέναντι στις κακοτοπιές;
Μήπως ο φόβος είναι ένα γιατρικό για την αλαζονεία;
Μήπως ο φόβος καταργεί την ανία;
Μήπως ο φόβος για το αύριο, μας ενδυναμώνει στο σήμερα;
Μήπως ο φόβος για το σήμερα, μας θυμίζει την προίκα του χθες;
Δεν ξέρω «αύριο» αν θα συμφωνώ με τα παραπάνω, «φοβάμαι» πως όχι… μα σκέψεις είναι του «σήμερα» από φόβο απαλλαγμένες.
Εκπληρώνονται σε ενεστώτα χρόνο αλλά τίθενται σε μελλοντα χρόνο… Ακόμα και το θα πάρω ένα ρολόι για τα Χριστούγεννα… είναι ένας στόχος, που μας κάνει να προσμένουμε το μέλλον… Και μην ξεχνάς πως οι στόχοι μας μας κρατάνε ζωντανούς… Επίσης, θεωρώ πως ένας ακόμη παράγοντας διαζωρισμού μας από τα αξιαγάπητα ζωάκια είναι η αντίληψη μας για το μέλλον… 😉
Μήπως να χαιρόμαστε το σήμερα αλλά να σκεφτόμαστε και λίγο το αύριο με σύνεση; Λέω εγώ τώρα…
Οτι αξίζει είναι οι στιγμές….
καλημέρα θαλασσινή!
fira
Μα αυτό λέω κι εγώ… Χρειάζεται να έχουμε έγνοιες για το αύριο, όταν φόβους και ανησυχίες αντιμετωπίζουμε καθημερινά στο παρόν μας;
Εσύ τι φοβάσαι μικρή;
Karpouzi
Αναφέρομαι περισσότερο στις σκέψεις για το αύριο που μας οδηγούν στο να φοβόμαστε το ίδιο το αύριο!
Κάποιοι φόβοι όπως τους παρουσίασες είναι «θεμιτοί», μα είναι η μια όψη του νομίσματος.
Η άλλη όψη ίσως είναι ότι λόγω φόβου δεν μπορώ
να ξεπεράσω τα όριά μου, ή ο φόβος για το αύριο με αποδυναμώνει και με καθηλώνει στο σήμερα κ.α.
Ούτως ή άλλως ο πρωταρχικός φόβος δεν πρόκειται να εκλείψει. Είναι συστατικό που εμπεριέχεται μέσα μας.
Ο αρχέγονος φόβος, η ρίζα όλων, δεν είναι άλλος από τον φόβο του θανάτου. Χωρίς τον φόβο αυτόν, δεν ξέρω τι θα ήταν ικανό να μας φοβίζει τελικά!
Karpouzi, μου άρεσε πολύ το σχόλιό σου. Ήταν αφορμή για πολλές σκέψεις. Σε ευχαριστώ! Καλή σου μέρα.
Λαχανάκι
Έχεις δίκιο όταν οι στόχοι είναι τέτοιου βεληνεκούς και σημασίας. Τα προβλήματα όμως που ταλαιπωρούν τον περισσότερο κόσμο είναι από σκέψεις οι οποίες αφορούν το μέλλον… το αβέβαιο μέλλον! Μήπως έτσι χάνονται οι στιγμές που ζούμε τώρα;
Όσον αφορά στο ζωϊκό βασίλειο, νομίζω ότι έστω και ακαθόριστα, έχουν αντίληψη του μέλλοντος και ότι η βασική διαφορά που μας κάνει να ξεχωρίζουμε, νομίζω πως είναι η συνείδηση του τι είμαστε και ποιά η θέση μας σε αυτό που ονομάζουμε Κόσμο.
ΥΓ. Τελικά θα πάρεις ρολόι τα Χριστούγεννα; 🙂
Daisy
Καλά τα λες!
Η μέση λύση είναι πάντα η καλύτερη 😉
Thalassini
Όπου κι αν βρίσκονται! Σε όποια χρονική στιγμή!
Μ’αυτές τις στιγμές γεμίζω τη ζωή μου!
Καλή σου μέρα Θαλασσινή
Καλημέρα! Και πάλι πολύ καλή η μουσική υπόκρουση!
Πολυ φοβάμαι πως οι δικές μου φοβίες είναι πεζές, χαζές, ανόητες και παιδίαστικες!!!! 🙂
Ξέχασα να σου δώσω την αρρωστημένη μου «Καλημέρα»…
Γκουχού…Καλή…γκουχού…μέρααααααααα!!!
Άννα
Σε ευχαριστώ και πάλι… Εσείς οι τυχεροί που έχετε ανοιχτά τα ηχεία ακούτε και για εμάς που εδώ στο γραφείο είναι λιγάκι δύσκολο 😉
Fira
Κατά βάθος όλες παιδιάστικες είναι…
Ξέρω κάποιους που φοβούνται τις κατσαρίδες ας πούμε… δεν είναι παιδιάστικο αυτό; 😉
Όσον αφορά το ότι ξέχασες, ελπίζω να μην επαναληφθεί!!!
Περαστικά σου μικρή!
Διαφωνώ… και πάλι… αλλά δεν πειράζει χιχιχιχι… Εννοείται πως θα πάρω ρολόι για τα Χριστούγεννα… Αφού κάνω συλλογή λέμε!!!
Εδω και καιρο εχω παψει να σκεφτομαι το αυριο,ισως φταιει το ταρακουνημα απο το χαμο της μητερας μου…
Ομως θελω..και ζω το τωρα.
Το αυριο ειναι τοσο μακρινο…
Καλησπερα Αντωνη μου.
Αντώνιε μου, πώς θα μπορούσε, άραγε, να επιτευχθεί κάτι τέτοιο ; Δεν μπορώ να το διανοηθω. Κτυπω τωρα τα πληκτρα και νοιωθω σφιξιμο στο στομαχι για ολα τα αυριανά και τα μεθαυριανά. Γιατρέ μου, δεν εχω ελπίδες και το ξέρω
χαιρετω
ριτς
Ο ΝΟΥΣ … ενα απο τα κακρινόματα των σκέψεων του ανθρώπου..η «υπόθεση» είναι πέρα απο τα όρια του νου. ΝΟΥΣ και ΧΡΟΝΟΣ μια συνεργασία που ειναι ικανή να μας καταβάλει απο το έλενγχο των κακών σκέψεων. Καλό βράδυ.
Λαχανάκι
Αν συμφωνούσαμε όλοι τότε άστα να πάνε! 🙂
Κι εσύ συλλογή ε;
Zoyfitsa
Είναι όπως το είπες τόσο μακρινό και συμπληρώνω, τόσο μάταιο τελικά, αφού μας αποσπά από το τώρα.. την ουσία!
Ριτς
Αντιλαμβάνομαι ότι στις σύγχρονες ζωές μας είναι δύσκολο, ίσως και ακατόρθωτο να μπορέσουμε να «ξεχάσουμε» το μέλλον! Είναι μια ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου και του τρόπου ζωής του, προκειμένου να αναζητήσει τι είναι καλύτερο για τον ίδιο και το περιβάλλον του. Μήπως όμως τελικά χάνει τις στιγμές του; Μήπως χάνει το παρόν του; Αν μπορούσαμε να σταματήσουμε και να δούμε τον εαυτό μας στο παρόν. Μήπως τελικά έχουμε ήδη φτάσει σε αυτό που ζητάμε να μας φέρει το αύριο;
Ριτς δεν ξέρω τι με έπιασε και τα γράφω με αφορμή το σχόλιό σου… αλλά μάλλον μου έκανες καλό.. γιατρέ! 🙂
Lock Heart
Η συνεργασία αυτών των δύο «φίλων» και συνάμα «εχθρών» για την ανθρώπινη συμπεριφορά είναι ικανή για αυτό που ακριβώς γράφεις φίλε μου.
Καλό μεσημέρι