Άσε τα μαύρα σύννεφα να πέσουνε σε μένα. Αλλάζω χρώμα και γίνομαι φωτεινός για να προσέξουν μόνο εμένα. Κρύψου στη σκιά μου και μην ανησυχείς… Τα έχω αντέξει τόσες φορές κι αν σου φαίνεται πως με λυγίζουν, είναι γιατί αυτό γίνεται! Μα μην ανησυχείς… Θ’ ανοίξω τα φύλλα μου για άλλη μια φορά και θα κρατήσω μακριά από σένα τη σκοτεινιά αυτή. Εσύ θα βλέπεις μόνο το χρώμα το χαρούμενο, το φωτεινό, να μην ανησυχείς… Κι όταν περάσει η ταραχή, όταν η μπόρα φύγει, θα δεις ότι άλλαξα χρώμα και υφή. Χαίρεσαι που σου χαμογελώ και το άρωμά μου σε τυλίγει… μα οι στάλες της βροχής με προδίδουν!
Μικροί καθρέφτες της ψυχής δεν ξέρω να σας κρύβω!
Κοιτάζεις μέσα τους, βλέπεις εμένα, τον εαυτό μου τον κρυμμένο και είναι βαμμένος με το χρώμα το κρυφό, αυτό που έχω μέσα μου, ένα χρώμα πληγωμένο, σκοτεινό… Μα εσύ γύρνα σ’εμένα κι άσε τις στάλες να δείχνουν τις «ψευτιές» τους. Μένω να σου χαμογελώ με το χρώμα μου ακόμα λαμπερό,να μου αρκεί που είσαι καλά και νοιώθω τόση ομορφιά! Για όσο κοντά μου θες να ζεις, σου είπα… μην ανησυχείς!
… δεν ανησυχεί, είμαι σίγουρη ! Φιλιά καλημέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μόνο με μία λέξη, είναι υπέροχο!!! Καλά να είσαι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«να μου αρκεί που είσαι καλά και νοιώθω τόση ομορφιά»…
αυτή είναι και η ομορφιά της αγάπης!
Καλημέρα Αντώνη, πολύ όμορφο κείμενο και η φωτογραφία η πρώτη καταπληκτική!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ένα «μπράβο» κι από μένα! Τόσο για τις φωτογραφίες, όσο και για το κείμενο!…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στάλες βροχής… ξυπόλητες νύφες που πέφτουν στις ψυχές και ψιθυρίζουν γλυκά «για όσο κοντά μου θες να ζεις, σου είπα… μην ανησυχείς!» Απλά υπέροχο! Πάλι μας ταξιδεύεις όμορφα Αντώνιε… πλημμυρίζοντας μας, με υπέροχες μυρωδιές, χρώματα και ένα σωρό ξεχασμένα συναισθήματα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γλυκοκέραση Ζουζούνα
Κ
αλημέρα και σε σένα Ζουζούνα!
Ψυχή
Σ
ε ευχαριστώ Ψυχή. Να’σαι κι εσύ πάντα καλά!
Νεραϊδόσκονη
Ε
ίναι η ομορφιά της ανιδιοτέλειας…
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Seagull
Ε
υχαριστώ φίλε. Ελπίζω να είναι κάθε φορά έτσι!
Λουλούδι Χωρίς Άρωμα
Έ
χω εσάς συνταξιδιώτες και το ταξίδι γίνεται πιο όμορφο, πιο χρωματιστό, πιο ενδιαφέρον...και ο σωρός με τα ξεχασμένα συναισθήματα με τον καιρό θα φθίνει… ελπίζω!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μμμμ α χα!!!! Κίτρινο το χρώμα του μίσους!!!!
Για ψάξε λίγο την επιλογή σου….
Καλησπέρα!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ομορφες σκεψεις:)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ωραίοοοοοο
Καλημέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα πάντα αισιόδοξος..:) και με την ελπίδα στην κάθε γραφη :)!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πόσο υπεροχο ειναι να το ακουει καποιος αυτό..
Μπράβο Αντώνη
Πολυ ομορφα και γλυκα λογια
Μια ομορφη μερα να εχεις
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άννα
Κ
αι πάλι κίτρινο θα ήταν… Αφού τα μπλε που μου αρέσουν, συνήθως είναι βαμμένα!!!Καλή σου μέρα…
Kaveiros
Ε
λπίζω σε καλύτερες! :)
Αλέξης Β
Κ
αλημέρα φίλε!Lock Heart
Σ
κοπός είναι να κάνουμε τους γύρω μας να νοιώθουν όμορφα. Ελπίδα και πίστη για το καλύτερο λοιπόν ;) Καλημέρα φίλε
Υβόννη
Ε
λπίζω να το ακούμε κι εμείς κάπου κάπου! :)Καλή σου μέρα κι εσένα Υβόννη, όμορφη και δημιουργική.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
απο χθες το διαβασα πολλες φορες. ομορφο ναι… αλλα εμενα μεσα μου κατι επαναστατουσε. σε καθε σου λεξη ενας κομπος στον λαιμο μου, καθοτανε. ισως να ειναι τοσο «πληγωμενος» που κατι τετοιο που περιγραφεις να μην το αντεχει…
-τα εισαγωγικα μπορουν και να διαγραφουν… η λεξη δεν νομιζω οτι θα αλλαξει την σημασια της…-
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα Αντώνη!
Αν αυτές είναι οι «ψεύτικες» στάλες, οι αληθινές ποιές μπορεί να είναι;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ-πολύ γλυκό…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σωστά πολύ σωστά!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απάντησα στην πρόσκληση – πρόκληση!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τυχερηηηηηη………..
😉
Καλό σου βράδυ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τι υπέροχα λόγια, ποιητικά! Τελικά, Αντώνη, νομίζω πως έχεις αυτό το «κάτι» των ποιητών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όμορφο… Τυχερό το κορίτσι. Ελπίζω να το διαβάσει!
Υ. Σ. Καλά, επιτρέπεται να με ξεχνάς απ’ τα σχόλια του προηγούμενου post;;; Αίσχος και ντροπή! Σου κάνω τα παράπονά μου και φεύγω. Κι εγώ που νόμιζα… Τσ, τσ, τσ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βασιλική
Κ
αταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς. Είναι το συναίσθημα εκείνο που σε στιγμές του παρελθόντος με γέμιζε τόσο που δεν άφηνε χώρο να αναπνεύσει κάτι άλλο… Και δεν άντεχε την αίσθηση του διαφορετικού.
Δ
εν ξέρω κατά πόσο παρελθόν μπορεί να είναι ακόμα και τώρα…
Μανιτάρι του Βουνού
Ε
ίναι εκείνες που θέλουμε να μας ποτίσουν οι άλλοι μα εμείς πολλές φορές δεν έχουμε ποτίσει…
F vasileiou
Σ
ε ευχαριστώ φίλε!Άννα
Κ
αι ήταν όμορφες οι απαντήσεις! ;)Γλαρένια
Μ
α ποιος να της το πει;Καλή σου μέρα Γλαρένια!
Mary S
Σ
ε ευχαριστώ Μαρία για τα καλά σου λόγια. Αν και αυτό το «κάτι» δεν ξέρω αν όντως είναι μέσα μου!Καλή σου μέρα…
Madame De LaLuna
Λ
όγω του ότι τα γραπτά μένουν αντέχουν περισσότερο στο χρόνο, η ελπίδα θα υπάρχει πάντα!
ΥΓ. Μ
α είναι δυνατόν να μην το πρόσεξα;Σπεύδω αμέσως!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κάτι πολύ λιτό:Απλά υπέροχο!!!
Μπράβο Αντώνη.Σε ευχαριστώ που με «ταξιδεύεις».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ε
λπίζω να το μπορώ πάντα!Ρεγγίνα.Χαίρομαι να έχω συνταξιδιώτες
Σ
ε ευχαριστώ κι εγώ...Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κάνοντας ένα πέρασμα ξανά από αυτό το post, γιατί αυτά τα «θεϊκά» λόγια μου φαντάζουν κραυγές αγωνίας,λύπης και μοναξιάς;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!