Στην Κόνιτσα με ομίχλη

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πόσο μου αρέσουν τα χειμωνιάτικα τοπία, όχι μόνο να τα βλέπω αλλά να τα ζω.

Στην Κόνιτσα είχα πολλές φορές την ευκαιρία να δω τέτοια τοπία με πολλές εναλλαγές του καιρού όπου τα σύννεφα είναι πιο χαμηλά από τις βουνοκορφές ή με τον ήλιο να σημαδεύει με τις ακτίνες του συγκεκριμένα σημεία του ποταμού ή του δάσους και άλλες πολλές ομορφιές.

Σήμερα το πρωί γύρω στις 10 οδηγώντας προς την Κόνιτσα είδα ότι εκτός από τον κάμπο, όλη η περιοχή καλυπτόταν από ένα σύννεφο. Η Τύμφη ξεπρόβαλε χιονισμένη πάνω από τα σύννεφα. Ένας τεράστιος όγκος που νόμιζες ότι βρισκόταν στον αέρα!!!

Μπήκα μέσα στην Κόνιτσα και αποφάσισα να περπατήσω μέσα στην ομίχλη.
Παντού ησυχία.
Μόνο στο μυαλό μου έπαιζε δυνατά μια επιβλητική μουσική. 

Περπατούσα και σε κάθε βήμα βυθιζόμουν περισσότερο. Συνέχισα να χάνομαι στα μονοπάτια και τα λιθόστρωτα σοκάκια. 

Βρέθηκα σε μια άλλη εποχή που δεν ήθελα να αφήσω.
Απορροφημένος σε σκέψεις και σε μουσικές, περπατούσα στο παρελθόν…

Όμως έπρεπε να επιστρέψω στο σήμερα και εγώ και οι σκέψεις μου.

Όταν αυτό έγινε κοίταξα να αποθανατίσω  ένα μικρό μέρος αυτής της περιπλάνησης.