Η ευφυΐα ενός ανθρώπου μετριέται με τη δόση του χιούμορ που είναι ικανός να χρησιμοποιήσει. – Φ. Νίτσε
Ο Νίτσε μίλησε επανειλημμένα για τη σπουδαιότητα του χιούμορ, το οποίο έβλεπε σαν σανίδα σωτηρίας από τις πίκρες που μας φέρνει η ζωή.
«Ο άνθρωπος σε όλο τον κόσμο υποφέρει τρομερά τόσο που αναγκάσθηκε να επινοήσει το γέλιο».
Κι έφτασε ακόμα και να αμφισβητήσει κάθε διαβεβαίωση που παρουσιαζόταν ενδεδυμένη με υπερβολική σοβαρότητα: «Θα έπρεπε να ονομάζουμε ψεύτικη κάθε αλήθεια που δεν συνοδεύεται τουλάχιστον από ένα χαμόγελο».
Ας δούμε και τα θεραπευτικά οφέλη του γέλιου, όπως διατείνεται η ιατρική:
Ενεργεί σαν αναισθητικό κατά του πόνου.
Βελτιώνει το κυκλοφορικό σύστημα και ρυθμίζει την πίεση του αίματος.
Είναι αεροβική άσκηση: 5 λεπτά γέλιου ισοδυναμούν με 45 λεπτά ελαφριάς άσκησης.
Το βιβλίο «Μαμά, Μπαμπά δε με κοιτάξατε και χάθηκα» της Αγγελικής Μπολουδάκη, Ειδικού Ψυχικής Υγείας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αραξοβόλι.
Απευθύνεται σε γονείς που επιθυμούν να διερευνήσουν πώς τα μηνύματά τους διαπερνούν τον ψυχισμό των παιδιών τους, μορφοποιούν την εικόνα τους και υφαίνουν την προσωπικότητά τους και σε όσους νοσταλγικά επιστρέφουν στην παιδική τους ηλικία, για να αναζητήσουν απαντήσεις στους γρίφους τους, που περιμένουν καρτερικά να γίνουν εικόνες γεμάτες με σύμβολα, άρωμα και ζωή.
Το βιβλίο εστιάζεται επίσης στις δύσκολες σελίδες της παιδικής ηλικίας ενός γονιού που διαμορφώνουν ένα ψυχισμό ευάλωτο, ο οποίος αναπαράγει τις συμπεριφορές που υπέστη. Ένας φαύλος κύκλος επανάληψης κάνουν το βιβλίο της ζωής του δυσανάγνωστο με τα τραύματα ανοιχτά να γυρεύουν ίαση μέσα από ερωτηματικά, διλλήματα, φόβους, ανασφάλειες, που τον στοιχειώνουν και τον κρατούν έγκλειστο τους.
Η μόνη διέξοδος είναι η επαφή με την αλήθεια, ο αποχαιρετισμός σε ό,τι έκλεισε τον κύκλο του, η αποδοχή ενός εαυτού που απομακρύνεται από λάθος μηνύματα που τον προσδιόρισαν και το καλωσόρισμα ενός καθρέφτη που απεικονίζει ένα πρόσωπο τυλιγμένο με το χάδι της ζωής, το οποίο αγκαλιάζει το δικό του παιδί αγαπώντας το.
Έριξα μια ματιά στη βιβλιοθήκη… έψαχνα ένα βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν επειδή μου τον είχες θυμήσει.
Το βιβλίο, ένα μικρό γαλάζιο βιβλίο σα να βλέπεις ακρογιάλι, είχε τον τίτλο «Άμμος και Αφρός»…
Κρυβόταν πίσω από ένα πράσινο ιστιοφόρο. Λεπτεπίλεπτο και πανέμορφο.
Το καραβάκι αυτό είχε ξεκινήσει από τον Βόλο για να με βρει…
Πηγαίνοντας δυτικά, διέσχισε τη Θεσσαλία και στάθηκε κάμποσες μέρες στην Ήπειρο να θαυμάσει τις ομορφιές της και κίνησε πάλι το ταξίδι του νότια για την Αθήνα περνώντας από την Πελοπόννησο…
Τόσο μικρό καραβάκι για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι… και όμως άντεξε!
Φορτωμένο με εικόνες και σκέψεις, ήρθε με βρήκε και μου έγινε δώρο για να με πάρει μαζί στα ταξίδια του.
Να με συναρπάσει!
Και τώρα κοιτάζει από ψηλά όλες τις κινήσεις μου. Με εξετάζει…
Ήταν εκεί για να κρύψει το βιβλίο αυτό, το ακρογιάλι.
Ακριβώς όσο χρειάζεται για να μην το βρίσκω…
Μα πώς να κρύψεις τον ήχο της θάλασσας, το κύμα που ρίχνεται με δύναμη μήπως και σ’ ακουμπήσει;
Το βιβλίο ήταν πια στα χέρια μου.
Διάβαζα ήδη μερικά ποιήματα του συγγραφέα όταν κατάλαβα γιατί το καραβάκι δεν ήθελε να το βρω…
Τώρα ήταν πια αργά. Το ταξίδι είχε ξεκινήσει!
Γιατί ο εαυτός, είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη. Μη λέτε, «Βρήκα την αλήθεια», αλλά να λέτε, «Βρήκα μιαν αλήθεια». Μη λέτε, «Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής», αλλά να λέτε,
«Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου». Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ’ όλα τα μονοπάτια. Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι. Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα.
Χαλίλ Γκιμπράν
Την Κυριακή που ήταν μετά τη γιορτή μου, ήθελα να πάω στην Αθήνα για την «Εκποίηση βιβλίων» που γινόταν στην πλατεία Κλαυθμώνος. Είχα ακούσει ότι οι τιμές θα ήταν μέχρι και 70% πιο χαμηλές, οπότε θεώρησα καλό να έχω και ένα σακίδιο πλάτης μαζί μου για να βάλω μέσα αυτά που θα αγόραζα.
Για παρέα είχα τον πατέρα μου που τα τελευταία χρόνια δεν αφήνει βιβλίο που να μην έχει διαβάσει. Μέχρι πριν 4 χρόνια έβλεπε βιβλίο και έστριβε. Αυτή τη στιγμή πλησιάζει στο να έχει διαβάσει περίπου 200 βιβλία από εκείνη τη μέρα που με το ζόρι τον είχα βάλει να διαβάσει ένα βιβλίο που μου άρεσε.
Τώρα πάντα προλαβαίνει και διαβάζει πρώτος τα βιβλία που αγοράζω, οπότε μου τα δίνει να τα διαβάζω με σειρά προτεραιότητας ανάλογα με το πιο του άρεσε περισσότερο.! 🙂 Πήγαμε λοιπόν μαζί και φτάνοντας εκεί είδα για πρώτη φορά ανθρώπους να ψωνίζουν βιβλία με καροτσάκια από σούπερ μάρκετ. Το θεώρησα υπερβολικό και προτίμησα να πάρω ένα καλάθι.
Μέγα λάθος!!!
Μέχρι να φτάσουμε στο ταμείο και να πληρώσουμε, μου είχε βγει το χέρι από το βάρος!!! Τα μέτρησα και ήταν εικοσιένα.
Εικοσιένα βιβλία αγόρασα και πάλι λίγα μου φάνηκαν! Είχα πάθει παροξυσμό και έβαζα συνέχεια στο καλάθι βιβλία. Φάνηκε ότι έλειπαν αρκετά βιβλία από τους πάγκους μιας και τις προηγούμενες δύο μέρες που είχε ξεκινήσει η εκποίηση είχαν προλάβει και τα είχαν πάρει. Ευτυχώς που ήταν μαζί ο πατέρας μου και με βοηθούσε στο να βρω αυτά που ήθελα. Εικοσιένα βιβλία λοιπόν με αντάλλαγμα 72 € και επειδή ήμουν περίεργος για τις τιμές τους, όταν αργότερα έφτασα σπίτι, μπήκα στο ίντερνετ για να δω πόσο έχουν κανονικά και είδα ότι από το πιο φτηνό βιβλιοπωλείο με την τιμή των 72 € θα είχα αγοράσει μόνο τα 9! Συνολικά με κανονικές τιμές θα είχα δώσει πάνω από 200 €…
Λοιπόν μου άρεσε πολύ η κυριακάτικη βόλτα που κάναμε. Φορτωμένος με το σακίδιο που βάλαμε τα βιβλία, περπατήσαμε μέχρι το Σύνταγμα, κατηφορίσαμε την Ερμού, ανηφορίσαμε και λίγο στην Πλάκα και όταν μου βγήκε η πλάτη από το βάρος των βιβλίων αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο σπίτι με το μετρό από το Μοναστηράκι.
Κάτι άκουσα ότι και τον Φεβρουάριο θα υπάρχει εκποίηση βιβλίων…
αυτή τη φορά θα πάω… προετοιμασμένος!
Ελπίζω να δέχονται πιστωτικές! 🙂
Ένα βιβλίο που κινείται αμφίδρομα στο χρόνο και χωρίζεται σε δέκα κύριες ενότητες.
Κετέρ, Χοκμάχ, Μπινάχ, Ιεσέντ, Γκεμπουράχ, Τιφερέτ, Νεζάχ, Χοντ, Γιεσόντ, Μαλκούτ.
Τα δέκα σεφιρότ του Δέντρου της Ζωής, ένα καββαλιστικό σύστημα που παριστάνει διαγραμματικά κάθε εκδήλωση του σύμπαντος και της ανθρώπινης ψυχής. Κάθε σεφιράχ (πληθυντικός: σεφιρότ) αντιπροσωπεύει μια εξελικτική φάση.
Το ίδιο προσπαθεί και ο συγγραφέας μέσα από μυστήρια, συνωμοσίες, έρωτα, πάθος και θάνατο.
Ψάχνοντας για το όνομα του Θεού μέχρι το ελιξίριο της Ζωής και τα μυστικά της Αριθμοσοφίας, μέσα από συμπτώσεις και κοσμοθεωρίες, το βιβλίο αυτό εξελίσσεται από την αρχή της δεκαετίας του εβδομήντα ως το 1984 ανάμεσα σ έναν εκδοτικό οίκο του Μιλάνου και σ ένα μουσείο των Παρισίων όπου εκτίθεται το Εκκρεμές του Φουκώ, ενώ μεσολαβεί μια αμελητέα παρένθεση μερικών χρόνων στη Βραζιλία.
Εξελίσσεται μεταξύ 1344 και 2000 μέσα από το σχέδιο των Ναϊτών και των Ροδόσταυρων για την κατάκτηση του κόσμου. Εξελίσσεται μεταξύ 1943 και 1945 σ ένα χωριουδάκι μεταξύ Λανγκ και Μομφεράτου. Εξελίσσεται από το 2ο μ.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας μέσω της ιστορίας της ερμητικής γνώσης. Εξελίσσεται στη διάρκεια της νύχτας της 23ης Ιουνίου 1984 στο Ιδρυμα Τεχνών και Επιτηδευμάτων των Παρισίων, αρχικά στη βάση του περισκοπίου και έπειτα στη σκοπιά του αγάλματος της Ελευθερίας. Εξελίσσεται τη νύχτα μεταξύ 26ης και 27ης Ιουνίου του ίδιου έτους στο παλιό εξοχικό σπίτι του Τζιάκοπο Μπέλμπο, του πρωταγωνιστή, ο οποίος το κληρονόμησε από το θείο του τον Κάρλο, ενώ ο Πιμ, ο άλλος πρωταγωνιστής, διηγείται τα γεγονότα με τη χρονολογική σειρά που αναφέραμε.
Επί περιλήψει: τρεις επιμελητές εκδόσεων στο Μιλάνο, αφού συναναστράφηκαν επί μακρόν με συγγραφείς διαφόρων βιβλίων, αρχίζουν να εντρυφούν σε απόκρυφες επιστήμες, μυστικές εταιρείες και κοσμικές συνωμοσίες και αποφασίζουν εντελώς ανεύθυνα, να επινοήσουν ένα Σχέδιο. Κάποιος, όμως, τους παίρνει στα σοβαρά…
Έχω ζήσει τόσο πολλά, τόσο διαφορετικές εμπειρίες, τόσα βιώματα.
Τα έχω ζήσει ενσυνείδητα, με τέτοια ένταση, με τόση επίγνωση για την ουσία τους, τη θέση μου ανάμεσά τους, ή τη στάση μου απέναντί τους.
Τα έχω βιώσει όχι μόνον μην αφήνοντας να κυλά αδιάφορα, άπραχτος, χωρίς καρπούς ο τρέχων χρόνος ή δίχως συνέπειες στις εξελίξεις, αλλά και επιτρέποντάς τους να διαστέλλουν τον όγκο τους, να αυξάνουν το βάρος τους κατά την καταγραφή τους στη συνείδησή μου. Βιώματα εμπειρίες που γεννούσαν πολύ συχνά τόσο έντονα την αίσθηση της πληρότητας, της προσωπικής ολοκλήρωσης, της εσωτερικής ισορροπίας.
…έχει ιδιαίτερη σημασία να επιλέγεις τον τρόπο της καταγραφής τους μέσα σου.
Το καθήκον σου είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου – όχι να βρεις τρόπους να κερδίσεις τη δική μου αποδοχή!
Πώς να τον κάνω να δει ότι τα προβλήματά του ζητούν προσοχή, μόνο για να αποκρύψουν αυτό που δεν θέλει να δει;
Ευτελείς σκέψεις διηθούν το μυαλό του σαν μύκητες.
Στο τέλος θα σαπίσουν το σώμα του.
Καθώς έφευγε σήμερα, τον ρώτησα τι θα έβλεπε, αν δεν τον τύφλωναν τα ασήμαντα. Μ’αυτόν τον τρόπο του έδειχνα το δρόμο.
Θα τον πάρει;
Αποσπάσματα από το εκπληκτικό βιβλίο του Irvin Yalom «Όταν έκλαψε ο Νίτσε»
Βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες! Με συναρπάζουν.
Τα ατέλειωτα ράφια με τις ράχες των βιβλίων δίπλα δίπλα στη σειρά με γεμίζουν δέος.
Η ησυχία. Η θεματική ταξινόμηση. Η μυρωδιά του χαρτιού.
Τα παραμύθια, τα δράματα, οι εμπειρίες.
Ώρες ολόκληρες μπορώ να τριγυρίζω σε μια βιβλιοθήκη, να κατεβάζω βιβλία, να τα ξεφυλλίζω, να χρονοτριβώ μ’αυτά που με κεντρίζουν…
Στις βιβλιοθήκες που έχω στο σπίτι τα βιβλία ασφυκτιούν. Μια ολόκληρη βιβλιοθήκη είναι «αφιερωμένη» σε βιβλία που δεν έχω διαβάσει ακόμα!
139 τον αριθμό… Αναρωτιέμαι πότε θα γίνουν τουλάχιστον ένα νούμερο διψήφιο!
Η απάντηση δίνεται αφού σας πω τι έκανα εχτές το απόγευμα.
Μη έχοντας κάτι να κάνω επισκέφτηκα ένα βιβλιοχαρτοπωλείο που είναι κοντά στο σπίτι. Αφού αγόρασα γραφική ύλη, τα βήματα με οδήγησαν μετά από καιρό στον επάνω όροφο… στα βιβλία. Λάθος μου!
Στον επάνω όροφο παύω να αντιλαμβάνομαι τον χρόνο. Είμαι μόνος και μέσα στην ησυχία όλα τα βιβλία για μια στιγμή, μου ανήκουν!
Είναι μαγική η αίσθηση…
Όταν συνέρχομαι ( ; ) έχει περάσει κάμποση ώρα.
Τελειώνοντας την περιπλάνηση ανάμεσα σε διαδρόμους και ράφια,
ο αριθμός των αδιάβαστων βιβλίων έχει αυξηθεί σε 146…
Ποια είναι λοιπόν η απάντηση στο πότε θα γίνει διψήφιος ο αριθμός των αδιάβαστων βιβλίων;
Επειδή ζητήσατε να γράψω δυό λόγια για το βιβλίο που διάβασα πρόσφατα «TheSecret» (Το Μυστικό), θα αναφέρω λίγα λόγια για το πως μου φάνηκε.
Η ουσία του Μυστικού είναι αυτό που χρόνια τώρα γράφει ο Κοέλο στα βιβλία του. «Τα πάντα είναι ένα και μοναδικό πράγμα και όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει ό,τι επιθυμείς»
Με βάση αυτό λοιπόν, η συγγραφέας του βιβλίου RhondaByrneαρχίζει να ανακαλύπτει ότι από την αρχαιότητα ακόμα, υπήρχαν οι λίγοι που γνώριζαν το Μυστικό του κόσμου.Την Δύναμη της Έλξης. Μέσα από εμπειρίες άλλων ανθρώπων ή ρητά διάσημων προσωπικοτήτων επιχειρεί να μας δείξει ότι η κατανόηση του Μυστικού μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας.
Η δύναμη της έλξης ενεργοποιείται με τις σκέψεις μας, είτε είναι καλές είτε άσχημες. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι μας έρχεται στη ζωή αφού το ελκύουμε με τη σκέψη. Είτε αφορά τις προσωπικές σχέσεις, την υγεία, τον πλουτισμό, τον κόσμο ή τον εαυτό μας, όλα έχουν να κάνουν με αυτό που σκεφτόμαστε. Η δύναμη της έλξης «φροντίζει» να κάνει την επιθυμία μας πραγματικότητα.
Αν έχουμε αρνητικές σκέψεις για κάτι ή είμαστε απαισιόδοξοι, είναι σίγουρο ότι αυτή την έκβαση θα έχει και αυτό που σκεφτόμαστε.
Το βιβλίο προσπαθεί να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αισθανόμαστε (μιας και τα συναισθήματα είναι εκφάνσεις των όσων σκεφτόμαστε) για εμάς και τους γύρω μας. Τα «δεν» που βάζουμε στη ζωή μας λειτουργούν αποτρεπτικά ως στοιχεία για να μην έχουμε αυτά που επιθυμούμε, ενώ εκείνοι που σκέφτονται θετικά, ζουν τη θετική πλευρά της ζωής σε όλους τους τομείς. Η γενική ιδέα είναι ότι:
«Είμαστε Ένα. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι και είμαστε όλοι μέρος του Ενός Ενεργειακού Πεδίου ή του Ενός Υπέρτατου Νου ή της Μιας Συνείδησης ή της μιας Δημιουργικής Πηγής. Πείτε το όπως θέλετε, αλλά είμαστε όλοι Ένα» «Όλοι είμαστε ή γινόμαστε αυτό που σκεφτόμαστε».
Αυτά που σκεφτόμαστε αρνητικά ή θετικά δεν επηρεάζουν μόνο εμάς αλλά και τους άλλους. Μην εξετάζεις το πώς θα επιτύχεις την καλή δουλειά, τα λεφτά, την τέλεια σχέση ή την καλή υγεία. Όταν σκέφτεσαι θετικά για όλα αυτά, εμπιστεύεσαι στη Δύναμη της Έλξης να τα πραγματοποιήσει. Από τη μεριά σου απλά θα πρέπει να διατηρείς τις θετικές σκέψεις για όλα αυτά, χωρίς να έχεις αμφιβολίες για το αποτέλεσμα. Κατά τη γνώμη μου πρωταρχικό ρόλο έχει η Πίστη σε αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε.
Εκείνο που δεν μου άρεσε στο βιβλίο είναι ότι είχε επικεντρωθεί στον πλουτισμό και στο πως θα καταφέρουμε να έχουμε ότι υλικό αγαθό επιθυμήσουμε. Με σαφείς οδηγίες και παραδείγματα για το πώς να το επιτύχουμε, αφιερώνει αρκετά κεφάλαια σε αυτόν τον στόχο, κατά τη γνώμη μου μάταια, αφού είναι πολλά εκείνα που χρειάζεται ο σύγχρονος άνθρωπος πέρα από το εφήμερο.
Εν τούτοις σε βάζει σε μια διαδικασία να σκεφτείς ότι πράγματι μπορεί να είναι έτσι. Η δύναμη του νου, της σκέψης και των θετικών «εικόνων» μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής μας. Αρκεί να το ζητήσουμε και θα μας δοθεί… Αυτό έχει γραφτεί και κάπου αλλού!
«Εάν μένετε ενωμένοι μ’εμένα και τα λόγια μου μένουν μέσα σας, ζητήσετε ότι θέλετε και θα σας γίνει»(Ιωάννης ιε’ 7)
“Ζητάτε και θα σας δοθεί, ερευνάτε και θα βρείτε, κρούετε και θα σας ανοιχτεί. Διότι καθένας που ζητά λαμβάνει και καθένας που ερευνά βρίσκει, και εις εκείνον που κρούει θα του ανοιχτεί. Ή ποιος άνθρωπος είναι από εσάς, που αν του ζητήσει το παιδί του άρτο, θα του δώσει ένα λίθο; Ή εάν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; Αν λοιπόν εσείς που είσθε κακοί ξέρετε να δίνετε πράγματα αγαθά στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας σας που είναι στους ουρανούς θα δώσει αγαθά πράγματα εις εκείνους που τον παρακαλούν!”(Μάρκος ζ’ 7-11)
Ο indiblog με προσκάλεσε σε ένα παιχνίδι με τους εξής όρους :
1.Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2.Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3.Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4.Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5.Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Κι αφού τα βιβλία στο γραφείο είναι στοίβα, παίρνω κι εγώ τη μεζούρα και με διαφορά εκατοστών το πιο κοντινό βιβλίο είναι αυτό που διαβάζω αυτόν τον καιρό.
Το Μυστικό της Σαμπάλα λοιπόν στο σημείο που πρέπει να παρουσιάσω, γράφει:
Ο Γιν έγνεψε καταφατικά, «πρέπει να θυμάσαι ότι αυτό είναι ένα μέρος της διαδικασίας με την οποία ρυθμίζουμε το προσευχητικό μας πεδίο έτσι ώστε να παράγει συγχρονικότητα. Πρέπει να μείνεις σε επαγρύπνηση και να έχεις την προσδοκία να παραχθεί η όλη διαδικασία: το ερώτημα, το να σου έλθει η διαίσθηση και να την ακολουθήσεις, και το να αναζητάς τις συμπτώσεις. Να θυμίζεις στον εαυτό σου να τα προσδοκά όλα αυτά, να είναι σε επιφυλακή για να τα αντιληφθεί κι αν τα κάνεις όλα αυτά, τότε η ενέργειά σου θα εξαπλώνεται πριν από σένα και θα βοηθά να φέρει τη ροή».
Η Απορία της Παρασκευής: Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;
Adonios G.K. 