Άλλη μια μέρα πάει να ξημερώσει. Πότε θα ξυπνήσω και δεν θα είναι σκοτεινά;
Ξυπνώ μες’τη νύχτα, παλεύω με τα πάντα. Ακόμα είναι νωρίς.
Οι σκέψεις δε σταμάτησαν μέσα στο όνειρο, συνεχίζουν το έργο τους και έξω από αυτό την ώρα που προσπαθώ να συγκεντρώσω τον εαυτό μου. Σηκώνομαι να πάω για δουλειά.
Στο γραφείο είμαι μόνος.
Οι διάφοροι που βρίσκονται κοντά είναι αδιάφοροι!
Οι ώρες ατέλειωτες μέχρι το μεσημέρι. Ακόμα είναι νωρίς για να σχολάσω.
Συζητώ με γνωστούς και αγνώστους, αδιαφορώ τελείως για το τι μου λένε και τι τους λέω. Κανένα νόημα και κανένα ενδιαφέρον. Όλα τόσο ανόητα!
Εκνευρίζομαι… Με ενοχλεί αφάνταστα το μάταιο και το ανούσιο.
Γίνομαι μέρος του!
Κανείς να συζητήσει για θέματα που με ενδιαφέρουν,
μα ακόμα είναι πολύ «νωρίς» για αυτούς…
Περιμένω να περάσει η ώρα που θα φύγω…
Κάποια μέρα θα είναι για πάντα, μα είναι νωρίς!
Ακόμα δεν έφυγα και με ενοχλεί η ρουτίνα, η διαδικασία της επόμενης μέρας!
Κάτι μου λείπει. Κάτι έφυγε ή το έδιωξα… Αναπολώ τις μέρες που…
Ακόμα είναι νωρίς για να σχολάσω…
Πόσο περιμένω για μια ξεχωριστή μέρα!
Δε χρειάζεται να περιμένω, πρέπει εγώ να την κάνω ξεχωριστή
Λίγη υπομονή ακόμα… στο σπίτι θα είμαι επιτέλους, ξανά μόνος!
Adonios G.K. 
μια απο τα ιδια…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν είναι μια από τα ίδια. Τα παντα μπορούν και γίνονται διαφορετικά. Ακομη και η ρουτίνα γίνεται ωρες ωρες μαγευτική, αρκεί να βρεις τα χρώματα που τη μαγεύουν. Θέλει τον τρόπο της, θέλει ναναι γλυκό το κάλεσμα.
Αντωνιε, περαστική από Αθηνα.
Ριτς
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρες! Τελικά «κόλαση είναι η απουσία των άλλων» ή «οι άλλοι»-με την παρουσία τους…? εμείς κάνουμε κάθετι ξεχωριστό… ακόμα και τη μοναξιά μας… Φιλιά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βασιλική
Να τα αλλάξουμε γρήγορα να μην είναι ίδιο τίποτα!
Ριτς
Είναι μια αίσθηση γνώριμη αυτή που περιγράφεις.
Πρέπει να ξαναβρώ τα χρώματα…
Δε σε κράτησε η Σίκινος Ριτς;
Ειρήνη
Είναι αλήθεια οτι και η απουσία και η παρουσία των άλλων μπορεί να δημιουργήσει μια «κόλαση» μέσα μας. Αντιμετωπίζω τη μοναξιά, ως κάτι το ξεχωριστό και αναγκαίο για τη ζωή μου.
Σαν το reset σε μια δύσκολη μέρα.
Έχεις δίκιο Ειρήνη. Εμείς το κάνουμε ξεχωριστό.
Την καλησπέρα μου 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γιατί Αdonios,τόση μελαγχολία, τόση απαισιοδοξία;
Πάρε το τραμ, τον προαστιακό κι’ όπου σε βγάλουν, πήγαινε στο Λυκαβηττό…κάνε κάτι δώρο σε σένα από σένα!
Γλαρένιες αγκαλιές
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μη μιλάτε για προαστιακό σήμερα!!!! 😛
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
καντο εσυ και πες μου και μενα…
εδω ειμαι και περιμενω!
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αναπολώ το παρελθόν και αισιοδοξώ για τις καλύτερες μέρες… προς το παρόν υπομένω! Όπως τα λες, λίγη υπομονή ακόμα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Eι Αντωνη!!! 🙂
Τι επαθες?
Θες λιγες ακομα φραουλιτσες? :**
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χτύπησε απαισιοδοξία?
Κούραση? doom και ξενύχτια?
Η λύση είναι μια!
Βγάλε κάλτσες, παντελόνι, μπλούζα και περπάτα. Όχι έξω απο το σπίτι, οι άνθρωποι είναι περίεργοι. Περπάτα μέχρι να ζαλιστείς, να πέσεις κάτω, ονειρέψου με ανοιχτά μάτια υπνοβάτησε ώς την κουζίνα, πάρε το παγωτό, τις φράουλες την σαντιγύ, ό,τι έχεις, κάψτο μόνος σου, ακούγοντας μουσική και πες στον εαυτό σου φωναχτά «είμαι ευτυχισμένος».
Αν δουλέψει πες να το κάνω και εγώ…
Φιλιά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Mαλλον ολοι το εχουμε αυτο το να θελουμε μοναξιά και ηρεμια.
Εγω προσωπικα το θελω και μονιμα αν ειναι δυνατον…
Καλημερα Αντώνη μου. Να χεις ενα ομορφο ΣΚ και ήρεμο.
Η φωτο τελεια
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Aspastos
Σ’ευχαριστώ για την πρόταση. Είναι φορές που παίρνω τη μηχανή και πάω όπου με βγάλει, μα συμφωνώ για το τραμ, το μετρό ή τον προαστιακό. Είναι διαφορετική η αίσθηση!
Ειρήνη
Δίκιο έχεις… Καλύτερα με τη μηχανή 😉
Βασιλική
Ένας περίπατος στην παραλιακή είναι οτι πρέπει!
Τις λίγες φορές που βρέθηκα στη Θες/νίκη μου άρεσε η βόλτα απο τον Λευκό Πύργο μέχρι το Ξενοδοχείο «Μακεδονία» (νομίζω έτσι λέγεται)! Την επόμενη φορά που θα είμαι εκεί, θέλω να πάρω ένα απο τα καραβάκια που σε πάνε νυχτερινή βόλτα στον Θερμαϊκό…
Σοφία
Ακριβώς αυτό Σοφία. Λίγη υπομονή και θα έχουμε να αναπολούμε καλύτερες μέρες στο μέλλον. Ελπίζω!
Τετραδιάκι
Που χάθηκες; Είδες φράουλες και μπήκες ε; 😉
Εμένα με έχει πιάσει… δεν ξέρω τι με έχει πιάσει!!!
Inner Silence
Λες να πιάσει Inner;
Θα το δοκιμάσω αλλά χωρίς το παγωτό τις φράουλες και τη σαντιγύ 😉
Πάντως οι άνθρωποι είναι όντως περίεργοι. Ούτε στη βεράντα δε μπορώ να βγω έτσι έξω. Λες και περιμένουν όλη τη μέρα να εμφανιστώ! Θα σε ενημερώσω για τα αποτελέσματα…
Μαρία Νικολάου
Ακριβώς αυτή την αίσθηση έχω κι εγώ Μαρία, χωρίς να με φοβίζει το «μόνιμο» της κατάστασης.
Καλό και αναζωογονητικό ΣΚ και σε σένα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λοιπόν , διακρίνω μία απογοήτευση να την πω, μία απομόνωση να την πω , μία επιλεγμένη μοναξιά να την πω ?
Μήπως ήρθε η ώρα να συμβιβαστείς με την πραγματικότητα ώστε να μη παιδεύεσαι έτσι?
Καλά είναι να υπάρχει και η ρουτίνα της καθημερινότητας και της δουλειάς , οι εκπλήξεις και οι αλλαγές δεν είναι πάντα ευχάριστες…!
Μήπως χρειάζεσαι επειγόντως διακοπές να ξεφύγεις και να ξεχαστείς?
Σου εύχομαι μια καλή μέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
trelofantasmeni
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο απο τη ρουτίνα είναι η στασιμότητα. Την καθημερινότητα την έχω συνηθίσει όπως όλοι μας και οι αλλαγές δεν είναι πάντα ευχάριστες, έχεις δίκιο. Η στασιμότητα όμως που οφείλεται εν μέρει και στον περίγυρο με ενοχλεί.
Μάλλον χρειάζομαι διακοπές «αορίστου χρόνου»…
Καλημέρα και σε σένα trelofantasmeni και σ’ευχαριστώ 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ειναι ομορφη πολη…
να την περπατας…
καλημερα…
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν φαντάζεσαι πόσες φορές χάθηκα μέχρι να την μάθω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
γιατι; ειναι πολυ ευκολη πολη…
τρεις δρομους κεντρικους εχει ολους και ολους…
και οπου κι αν εισαι απλα κατηφοριζεις και βγαινεις στην θαλασσα…
-ουτε ταξιδιωτικος χαρτης να ημανε!!!-
😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
σπάσε την αλυσίδα της καθημερνότητας σου!
αν θέλεις ακολούθησε την προτασή μου για το Σαββατοκύριακο!
καλημέρα σου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βασιλική
Εκτός αγαπητή, αν δεν θες να πας στην θάλασσα!!!!
Melomenos
Κι εγώ την ίδια πορεία με εσένα έχω για το ΣΚ…
Ίσως γύρω στα 60 χλμ πιο κοντά 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αντε βρε!!!
και που ηθελες να πας δηλαδιςςςς;;;;;
😛
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απο το fish eye στην παραλία, στην Σταυρούπολη και μετά κάπου στο κέντρο. Πρέπει να το έκανα σε 1 ώρα και κάτι. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Kαλησπέρα!!! Πέρασα για ένα γεια και ένα τσακάρισμα να δω πως είσαι… είσαι καλύτερα χαρά μου? σου εύχομαι όλα τα καλά να σου συμβούν τούτο το Σ/κ… Μέσα πό την καρδιά μου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ωραίο είναι πως αυτά σκέφτονται και οι άλλοι δίπλα μας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
aκριβώς έτσι. γιατί νιώθω όπως εσύ, κάθησα κι έγραψα ανούσια ενθύμια στο μπλογκ μου, σχεδόν ξεμπροστιάζοντας το χαζό στον εαυτό μου…
τι ξιπασιά μερικές μέρες!
έρχονται και σου λένε: δε σε συμπαθούμε, δε μας συμπαθείς, αλλά θα μείνουμε δώ, να σε κοιτάμε και να στη σπάμε! και δε μπορείς να κάνεις και τίποτα!
ε;
ε, γύρνα τους κι εσύ την πλάτη, και παράτα τες. πήγαινε στο μέλλον, ταχτοποίησέ το, κι άστες αυτές στη ραστώνη τους…
την καλησπέρα μου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Kαι μενα..με εχει πιασει…
Ουτε που ξερω τι..
Τεσπαν 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι όντως νωρίς, μ’άκούς κι εσυ;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ειρήνη
Καλημέρα και σ’ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Είμαι καλύτερα αν και Δευτέρα. Σε ευχαριστώ για το τσεκάρισμα 😉 Καλή εβδομάδα Ειρήνη
Regina
Ίσως δεν έχεις άδικο… ίσως και να έχεις. Αν συμβαίνει πάντως αυτό τότε όλοι είμαστε στην ίδια πλευρά! 😉
Ελένη
Αυτό προσπαθώ αγαπητή! Αν μείνω να τις αντιμετωπίσω δεν ξέρω αν χάσω ή κερδίσω…
Φοβάμαι μόνο μήπως ετοιμάζω ένα μέλλον στο οποίο δεν θα είμαι ποτέ παρών!
Τετραδιάκι
Ίσως είναι οτι περάσαμε τα μισά της εποχής και όσο πάει μειώνεται!
Φλύαρος Αίολος
Πλέον ναι… Όπως η νυχτερίδα τη φωνή της.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γεια σου Αντώνη φίλε μου! Με άγγιξαν πολύ βαθιά αυτές οι σκέψεις σου, τις έχω κάνει και γω πολλές φορές!… Όπως πολύ σωστά, όμως, εσύ ο ίδιος παρατηρείς, είναι στο χέρι μας να βρίσκουμε το ξεχωριστό στην κάθε μέρα που περνά. Και μόνο το φως του ήλιου που αντικρίζουμε κάθε μέρα ίσως νάναι αφορμή για ευχαριστία και δοξολογία… κι όταν βλέπουμε τη ζωή ευχαριστιακά και δοξολογικά, πολλά αλλάζουν μέσα μας. Γιατί μέσα μας είναι συνήθως το πρόβλημα κι όχι στους γύρω μας! Νάσαι καλά φίλε μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Strofi
«Και μόνο το φως του ήλιου που αντικρίζουμε κάθε μέρα ίσως νά’ναι αφορμή για ευχαριστία και δοξολογία…κι όταν βλέπουμε τη ζωή ευχαριστιακά και δοξολογικά, πολλά αλλάζουν μέσα μας.»
Χαίρομαι ιδιαίτερα αγαπητέ που μοιραζόμαστε τις ίδιες σκέψεις. Έχεις δίκιο όσον αφορά το πως πρέπει να βλέπουμε την ζωή πραγματικά και να χαιρόμαστε ακόμα και για αυτά που θεωρούμε δεδομένα. Επειδή δεν είναι!
Καλημέρα 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!