Δίλημμα

Η αναμονή πονάει. Η λησμονιά πονάει.
Αλλά το να μην ξέρεις ποια απόφαση να πάρεις, είναι ο χειρότερος πόνος.
Τι θα διαλέξεις; Την εύκολη ή τη δύσκολη οδό;
Και πώς να ξέρεις ποια είναι η σωστή;

Σε συμπονώ.
Κάνεις το ίδιο κι εσύ αν και δεν μου πρέπει.
Τόσα πολλά που περνούν από το νου! Τι είναι σωστό; Τι όχι;
Αυτό που τώρα φαίνεται λογικό μπορεί να είναι λάθος και το παράλογο να είναι το σωστό. Όποτε αποφασίζουμε ότι εμείς είμαστε κύριοι του εαυτού μας, πονάμε πιο πολύ από τις αποφάσεις μας.
Χρειάζεται να πιστέψεις και να αφεθείς γιατί δεν είσαι εσύ ο Δημιουργός του Σχεδίου αλλά άλλος.
Εκείνος ξέρει.
Θέλει υπομονή για να δεις καθαρά τι σου πρέπει.
Αν δεν το κάνεις, θα πρέπει να πάθεις για να μάθεις… αλλά θα μάθεις.
Μη λυπάσαι!

Ξέρεις ότι ζεις, επειδή μπορείς να πονάς!
Ακόμη και τα χέρια που φτιάχνουν ακάνθινα στεφάνια, είναι καλύτερα απ’ τα χέρια που δε φτιάχνουν τίποτε.
Άλλωστε η ζωή είναι σαν το κρεμμύδι. Βγάζεις κάθε φορά κι από μια φλούδα… και καμιά φορά κλαις…